''Καλησπέρα. Θέλω να σου ζητήσω μία μεγάλη συγνώμη. Κάποτε σε διέγραψα από τις επαφές μου επειδή σε θεώρησα όπως και σε αποκάλεσα στην τελευταία συνομιλία μας, ρατσιστόμουτρο".

''Καλησπέρα. Θέλω να σου ζητήσω μία μεγάλη συγνώμη.
Κάποτε σε διέγραψα από τις επαφές μου επειδή σε θεώρησα όπως και σε αποκάλεσα στην τελευταία συνομιλία μας, ρατσιστόμουτρο.
Σε είχα κάνει και θέμα σε συζητήσεις μου....


2015, εσύ μου τα λεγες κι εγω τα άκουγα παράλογα.
Ξέρεις ότι είμαι μία από αυτές που έτρεχαν στις παραλίες να βοηθήσουν.
Πολλές φορές στέρησα από την οικογένειά μου προκειμένου να φορτώνομαι πράγματα και να τα τρέχω στο κέντρο που τους φιλοξενούσαμε.
Ήταν υποχρέωση μου, το πίστευα, αφού η προπαγάνδα με είχε πείσει ότι ήμουν κι εγώ ένοχη.
Το σημαντικότερο -στο έλεγα τότε- και οι δικοί μου παππούδες κυνηγημένοι από τη Σμύρνη ήρθαν εδώ σ' αυτό το νησί.
Η αλήθεια είναι ότι έβλεπα κάθε μέρα τα περίεργα, αυτά που μου έλεγες , αλλά ήμουν ταγμένη σε μία προσφορά που την αφιέρωνα στη μνήμη των προσφύγων της οικογένειάς μου.
-θα τρίζουν κάθε μέρα τα κόκκαλά τους-

Μία μέρα η έφηβη κόρη μου όταν γυρίσαμε από την ''προσφορά'' στο σπίτι, μου είπε κλαίγοντας: εγω εκει δεν ξαναπάω ποτέ! Αυτοί οι άντρες με έγδυναν με τα μάτια τους. Νιώθω σαν να με βίασαν''.
Εγώ θύμωσα με τις φαντασιώσεις της και τα έβαλα με τον πατέρα της νομίζοντας ότι αυτός την επηρεάζει αρνητικά.
Συνέχισα να βοηθάω μέχρι πριν ένα χρόνο.

Ο Ζόραν ήταν ένα αδεσποτάκι πέντε κιλών που είχαμε μαζέψει πριν δεκατρία χρόνια με την κόρη μου που ήταν δύο .

Μεγάλωσαν μαζί και μοιράζονταν τα πάντα. Έχεις σκυλί και ξέρεις πόση αγάπη αναπτύσσεται.
Θέλω να ξεχάσω τις τόσες λεπτομέρειες που με στοιχειώνουν.
Ο μικρούλης μας βασανίστηκε φρικτά και ξεψύχησε κρεμασμένος στο δέντρο.
Έτσι για την πλάκα τους. Το ομολόγησαν σε μένα την ίδια οι άλλοι που κοίταζαν. 

Κάποιοι από αυτούς είχαν πάρει φαί από τα χέρια μου.
Οι φιλοζωικές κάνουν την πάπια όταν το έγκλημα γίνεται από αλλοδαπούς, όπως σ' αυτό το πρόσφατο στην Σύμη.

Το δεύτερο χτύπημα μου ήρθε λίγο μετά από το πρώτο.
Το εκκλησάκι που έχτισαν οι παππούδες μου όταν ήρθαν στη Λέσβο το 22.
Αφόδευσαν, λέρωσαν τις εικόνες και τους τοίχους, γκρέμισαν και πέταξαν το σταυρό.

Τι άλλο να σου πω, τώρα είμαι κι εγώ ένα ''ρατσιστόμουτρο'' που παρακαλάει κάθε στιγμή της μέρας να φύγουν από το νησάκι μας. Να φύγουν από την Ελλάδα γιατί κινδυνεύουμε όλοι.
Αυτοί δεν είναι πρόσφυγες και όσες φορές τους είπα έτσι, επί δέκα μετανιώνω!
Τρίζουν τα κόκκαλα των προσφύγων μας.
Μου είχες πει αυτό: ''σου εύχομαι να μην σου συμβεί κακό για να δεις την αλήθεια..βρες την τώρα!''
Τότε σε έβρισα και σε διέγραψα.

Εύχομαι κανένας να μη ζήσει αυτό που έζησε η οικογένειά μου.
Να προσέχετε τα ιερά σας, τα παιδιά και τα αγαπημένα σας κατοικίδια.

Συγνώμη ρε Καίτη.

Υ.Γ σε παρακαλώ κάνε γνωστή την ιστορία μου''


Κάτοικος Λέσβου


Χ.Μ.