Έλεγαν οι παλαιότεροι, ότι οι Αριστεροί αναβάλλουν ακόμη και την κηδεία τους, προκειμένου να ψηφίσουν το κόμμα. Σε αντίθεση με τους αστούς, που για λόγους ασήμαντους, απέχουν με επιχειρήματα ελαφρά, όπως τι θα γίνει κι αν χαθεί μια ψήφος, ή σοβαρά, λόγω της ουσιαστικής περιφρόνησης του λαού από την Πολιτεία.
Είναι κοινή παραδοχή, ότι ο πολίτης αισθάνεται πλέον αποκομμένος από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, με αποτέλεσμα να το απορρίπτει ολοκληρωτικά. Η απαξίωση πολιτικής και πολιτικών, δεν διαψεύδεται από κανέναν, αλλά και δεν γίνεται προσπάθεια να αναστραφεί η αντίληψη.
Δεν έχει άδικο ο πολίτης που υποστηρίζει ότι η Πολιτεία δεν τον λαμβάνει υπόψη. Το είδαμε με την συλλογή υπογραφών από τον μακαριστό Χριστόδουλο για την μη διαγραφή του θρησκεύματος από τις ταυτότητες. Τρία εκατομμύρια πολίτες ζήτησαν ενυπογράφως την διενέργεια δημοψηφίσματος και η Πολιτεία αρνήθηκε. Το είδαμε και στις Πρέσπες. Άνω του 70% του λαού είναι αντίθετο στην Συμφωνία, αλλά η κυβέρνηση την υπέγραψε.
Πέραν αυτού. Δίνει ο πολίτης την έγκρισή του σε κάποιο κόμμα να τον εκπροσωπήσει βάσει των προεκλογικών υποσχέσεων και του υποτιθέμενου προγράμματος λήψης μέτρων, και διαπιστώνει ότι άλλα εφαρμόζονται από αυτά που του υποσχέθηκαν. Πρέπει να αναμένει τέσσερα χρόνια, για να εκφράσει την δυσαρέσκειά του. Όμως οι παραπλανητικές υποσχέσεις έγιναν αντίθετες πράξεις από τις αναμενόμενες.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο μεγάλος αριθμός πολιτών απογοητεύεται και απέχει από τα κοινά. Απέχουν όμως και επιφανείς προσωπικότητες, όταν καλούνται να συμμεθέξουν στα κοινά, ομού με πρόσωπα του πολιτικού περιθωρίου, που οι ιδιαιτερότητες του εκλογικού συστήματος, τους έφεραν σε υψηλές θέσεις. Πώς θα καλυφθεί η διαφορά στην ποιότητα;
Όμως, παρά τα όσα ανωτέρω ανέφερα, και που είναι αυταπόδεικτα, η αποχή από τα κοινά εξ αυτών των λόγων, οδηγεί χειροτέρευση της κατάστασης. Η αποχή θα αυξήσει τεχνικά τα ποσοστά εκείνου του κόμματος, του οποίου οι ψηφοφόροι του θα πάνε συνειδητά ή και στρατευμένα στις κάλπες. Το αποτέλεσμα θα είναι η ανάδειξη σε θέση εξουσίας, του φορέα εκείνου που ο απέχων αντιστρατεύεται. Με την αποχή δηλαδή, στην ουσία υποστηρίζει εμμέσως τον αντίπαλο φορέα.
Η αποχή επομένως δεν είναι πολιτική στάση. Είναι παράδοση άνευ όρων στις επιλογές στρατευμένων μειοψηφιών. Οι οποίες βλέπουν τα ποσοστά τους να ανέρχονται λόγω του "δώρου" που δέχονται από τον αντίπαλο.
Να προσθέσω ότι η εκλογική νομοθεσία έχει θεσπίσει μια σειρά εξαιρέσεις όπου η μη άσκηση του εκλογικού δικαιώματος θεωρείται δικαιολογημένη (εκλογείς που κατοικούν στο εξωτερικό, έχουν ηλικία άνω των 70 ετών και, τέλος, βρίσκονται σε απόσταση μεγαλύτερη των 200 χλμ. από το εκλογικό τμήμα στο οποίο ψηφίζουν). Για τους υπολοίπους που δεν θα ψηφίσουν προβλέπονται ποινές φυλάκισης από ένα μήνα μέχρι ένα έτος και στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων από ένα έως τρία έτη.
Αλλά, στην Ελλάδα βρισκόμαστε, και μπορεί να υπάρχουν οι νόμοι, αλλά δεν εφαρμόζονται. Δεν υπάρχει δικαστική απόφαση που να εφάρμοσε τον νόμο και να επέβαλε ποινές για αδικαιολόγητη αποχή από την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος. Πρόκειται για "σιωπηρή κατάργηση" των σχετικών διατάξεων.
Να σημειώσω επίσης, το παράδοξο, ότι στην Ελλάδα πρέπει να ψηφίζουν και τα βρέφη και οι τεθνεώτες. Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός ότι οι εγγεγραμμένοι είναι 9.922.294, ενώ συμφώνως προς τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ ο μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδας -κατά την 1η Ιανουαρίου 2018- εκτιμήθηκε σε 10.741.165 άτομα. Παντού και πάντα οι εγγεγραμμένοι είναι μεταξύ 70-80% του πληθυσμού. Προφανώς, και κάποτε πρέπει να ελεγχθούν οι εκλογικοί κατάλογοι.
Θα μας δοθεί και άλλη φορά η ευκαιρία να ασχοληθούμε μ’ αυτό το θέμα. Μένω με την διαπίστωση, ότι ο πολίτης που δεν μετέχει στα κοινά, δεν δικαιούται να ασκεί κριτική σε ζητήματα που αποδεικνύει ότι δεν τον ενδιαφέρουν.
Ο Μακεδών
Voria
το είδαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου