Η νομοθετική απαγόρευση του καπνίσματος, σε χώρους όπου στον ελεύθερο χρόνο τους οι άνθρωποι συναναστρέφονται, συνομιλούν ή διασκεδάζουν, είναι μέτρο μαζικής καθυπόταξης και ελέγχου των συνειδήσεων.

Είναι μέτρο, που θέλει να καταστήσει τους ανθρώπους παθητικούς αποδέκτες των εντολών της εξουσίας...

Οι ρυπογόνες επιχειρήσεις του νεοφιλελευθερισμού, που καταστρέφουν πράγματι το περιβάλλον, τον πλανήτη, την υγεία κι ελέγχουν και εκμεταλλεύονται απάνθρωπα τον εργάσιμο χρόνο, θέλουν τώρα να ελέγξουν, με πρόσχημα την υγεία, και τον ελεύθερο χρόνο.

Το κάπνισμα θα έπρεπε να απαγορεύεται σε όσα σημεία υποχρεούται να πάει ο πολίτης, όπως είναι οι δημόσιες υπηρεσίες, τα σχολεία, τα νοσοκομεία τα μέσα μαζικής μεταφοράς και οι τράπεζες.
Σε έναν χώρο διασκέδασης όμως,που ο καθένας προσέρχεται συνειδητά και οικοιοθελώς, η απαγόρευση του καπνίσματος έχει τα χαρακτηριστικά της καθυπόταξης στην νέα απαγόρευση.
Σήμερα το τσιγάρο , αύριο το κρασί, αργότερα το κοκορέτσι , και πάει λέγοντας.

Παράδειγμα
Το αλάτι, όπως όλοι γνωρίζουν, βλάπτει σοβαρά την υγεία και προκαλεί βλάβες καθολικές.
Η χρήση του αλατιού επιβαρύνει και την υγεία των ατόμων αλλά και τα έξοδα των ασφαλιστικών ταμείων, όμως κανείς δεν σκέφτηκε ν’ απαγορεύσει και να ποινικοποιήσει τη χρήση του αλατιού.
Η απόλαυση ενός νόστιμου φαγητού, κάνει το αλάτι στοιχείο της κουλτούρας και του πολιτισμού, κάνει την ωφέλεια που προκύπτει απ’ το αλάτι να παραγράφει τις όποιες βλαπτικές επιδράσεις, και τελικά να παρατείνει -μάλλον- παρά να μειώνει το προσδόκιμο της ζωής.

Η ζάχαρη είναι μια από τις πιο βλαπτικές ουσίες και προκαλεί μεγάλα προβλήματα στην υγεία, ιδίως των παιδιών.
Η χρήση της ζάχαρης επιβαρύνει και την υγεία των ατόμων αλλά και τα έξοδα των ασφαλιστικών ταμείων, όμως κανείς δεν σκέφτηκε ν’ απαγορεύσει και να ποινικοποιήσει τη χρήση της ζάχαρης.
Η απόλαυση ενός γλυκού, κάνει τη ζάχαρη στοιχείο της κουλτούρας και του πολιτισμού, κάνει την ωφέλεια που προκύπτει απ’ τη ζάχαρη να παραγράφει τις όποιες βλαπτικές επιδράσεις, και τελικά να παρατείνει -μάλλον- παρά να μειώνει το προσδόκιμο της ζωής.

Η απόλαυση του καφέ, του κρασιού, του ούζου, της τσικουδιάς, του τσιγάρου κλπ., έχουν κοινωνική λειτουργία και κοινωνικό περιεχόμενο και είναι δομικά στοιχεία των πολιτιστικών συνηθειών του ελεύθερου χρόνου, ιδίως στα φτωχότερα λαϊκά στρώματα,που δεν έχει ούτε τις βίλες, ούτε τα εξοχικά, ούτε τις ιδιωτικές λέσχες, ούτε τα κότερα για ιδιωτικές συναντήσεις ,ούτε βεβαίως τα οικονομικά μέσα για να επισκέπτεται το ''Μέγαρο'' της υψηλής κουλτούρας για τις μικρές αυτές -βλαβερές- απολαύσεις , που δίνουν όμως το νόημα της ζωής.

Χώροι όπως το καφενείο, η καφετέρια, το ουζερί , η ταβέρνα, το μπαράκι, αποτελούν τις μόνες επιλογές του-ιδίως στην επαρχία- για να συναντηθεί με τους φίλους του, να συναντήσει καινούριους ανθρώπους, να κάνει νέες γνωριμίες και να αποφορτιστεί από το βάρος της καθημερινότητας.

Υπάρχουν πολλοί που, για κάποιους δικούς τους λόγους, δεν πίνουν καφέ, δεν πίνουν οινοπνευματώδη ποτά, δεν χρησιμοποιούν ζάχαρη, δεν χρησιμοποιούν αλάτι, είναι χορτοφάγοι κλπ.
Αυτό όμως δεν τους στερεί το δικαίωμα να είναι θαμώνες με την δική τοτς θέληση κι επιλογή, σε καφενεία, σε τέτοιους καθημερινούς χώρους, μαζί με τους φίλους, τους γνωστούς τους, αλλά και θαμώνες που έχουν διαφορετικές απ’ αυτούς προτιμήσεις.

Το ξέρουμε ότι αυτό που θα πούμε δεν είναι πλέον ''πολίτικαλ κορέκτ'', αλλά είναι η πραγματικότητα που δεν κρύβεται, όσο κι αν καταιγιστικά προσπαθούν κάποιοι.
Υπάρχουν πολλοί που δεν καπνίζουν, και καλώς πράττουν. Υπάρχουν και πολλοί, βεβαίως, που είναι καπνιστές.
Για τους καπνιστές, ο καφές, το ποτό, η συζήτηση, η αναπόληση, χωρίς τσιγάρο, είναι φαγητό χωρίς αλάτι, είναι ομελέτα χωρίς αυγά, είναι σκορδαλιά χωρίς σκόρδο, είναι μπακλαβάς χωρίς σιρόπι...

Το κάπνισμα λοιπόν θα έπρεπε να απαγορεύεται σε όσα σημεία υποχρεούται να πάει ο πολίτης , αλλά θα μπορούσε να επιβληθεί η δημιουργία ξεχωριστών χώρων για καπνιστές και μη καπνιστές στα μαγαζιά, ακόμα και η εναλλάξ λειτουργία των μαγαζιών ως καπνιζόντων και μη καπνιζόντων εκεί που προσέρχεται οικοιθελώς.

Όσο για το επιχείρημα ότι με αυτό το μέτρο θα αποθαρρυνθούν οι νέες γενιές από το να καπνίζουν, με την ίδια λογική θα έπρεπε να υπάρχει και ανώτερη παραγγελία στα μπαρ.
Το αλκοόλ ξέρετε ίσως είναι περισσότερο βλαπτικό.
Επιπλέον η οικονομική συγκυρία είναι η χειρότερη δυνατή.
Στις χώρες που πρωτοεφαρμόστηκε οι τζίροι των καταστημάτων έπεσαν από 50% εώς 60% !

Αν τους ενδιέφερε να κάνουν κάτι για την υγεία μας θα έπρεπε να απαγορέψουν τις εισαγωγές των τσιγάρων αντί να στέλνουμε τα δικά μας καπνά στις βιομηχανίες του εξωτερικού να ανέβει αρκετά ακόμη η τιμή τους , να φορολογηθεί όχι μόνο η κατανάλωση αλλά και η παραγωγή , τα κέρδη των καπνοβιομηχάνων και πολλά άλλα...

Ο προηγούμενος νόμος είχε εξαιρέσεις. Τώρα δεν υπάρχει καμιά, η πολιτεία αποφασίζει απόλυτα και ολοκληρωτικά !

Πρέπει να δούμε τις βλαβερές συνέπειες στη δημοκρατία μας από τέτοιου είδους απαγορεύσεις.
Όπως κατά καιρούς χρησιμοποιείται το επιχείρημα του δίκαιου της σιωπηρής πλειοψηφίας, έτσι σε αυτή την περίπτωση γίνεται με τον ''παθητικό καπνιστή'' εκεί όμως που δεν τον υποχρεώνει να πάει με το ζόρι κανένας !

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις, και οπωσδήποτε η τωρινή κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν απαγόρευσαν και δεν ποινικοποίησαν το κάπνισμα.
Δεν απαγόρευσαν και δεν ποινικοποίησαν την παρασκευή, την πώληση και την αγορά καπνού.
Άρα, δεν νομοθέτησαν ενάντια στις βλαπτικές συνέπειες του καπνίσματος.
Αν ήθελαν να προστατεύσουν τους μη καπνιστές από το λεγόμενο ''παθητικό κάπνισμα'', θα μπορούσαν να επιβάλουν καλό εξαερισμό σε καφέ, μπαρ καφενεία κλπ. όπως συμβαίνει πχ. στην Πορτογαλία ας πούμε.

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις γνωρίζουν την ανωριμότητα του υποκειμενικού παράγοντα και, με τον ίδιο ωμό και θρασύ τρόπο που επέβαλαν τα μέτρα των μνημονίων χωρίς να συναντήσουν κάποια ουσιώδη αντίσταση, νομοθέτησαν και το μέτρο της καθολικής απαγόρευσης του καπνίσματος σε χώρους όπου οι άνθρωποι συναντώνται, συζητούν και διασκεδάζουν οικοιοθελώς ,για να τονίσουν τη δύναμη της εξουσίας και να χλευάσουν την ''πλέμπα''.

Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλοί πλέον να κλειστούν στα σπίτια τους, καταθλιπτικοί και να μετατραπούν σε μια κοινωνία που αποτελείται από ανθρώπους που κάθονται όλη μέρα μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή ή μιας τηλεόρασης...

Υ.γ. Ο Μαρκ Τουαίην, ο διάσημος συγγραφέας και διανοούμενος με το ατίθασο πνεύμα, έγραφε:

''Δεν θέλω καμία από τις στατιστικές σας.
Τις χρησιμοποίησα όλες για να ανάψω την πίπα μου !
Μισώ το σινάφι σας.

Συνέχεια προσπαθείτε να αποδείξετε πόσο βλάπτεται η υγεία του ανθρώπου, πόσο πολύ παρεμποδίζεται η διανοητική του λειτουργία και πόσα δολάρια ξοδεύει κατά τη διάρκεια των 92 χρόνων της ζωής του στην απόλαυση της μοιραίας συνήθειας του καπνίσματος, αλλά και στην εξίσου μοιραία απόλαυση του καφέ και του μπιλιάρδου και κανενός ποτηριού κρασί μαζί με ένα ωραίο δείπνο.
Kαι ποτέ δεν προσπαθήσατε να ανακαλύψετε πόση παρηγοριά, χαλάρωση και απόλαυση αντλεί κατά τη διάρκεια της ζωής του ένας άνθρωπος από το τσιγάρο (όλα αυτά αξίζουν δέκα φορές τα λεφτά που θα εξοικονομούσε αν δεν κάπνιζε), ποτέ δεν μπήκατε στον κόπο να υπολογίσετε το φρικτό κόστος της απώλειας της ευτυχίας μιας ζωής χωρίς κάπνισμα.
Φυσικά και μπορείτε να εξοικονομήσετε κάποια χρήματα αρνούμενοι για πενήντα χρόνια να υποκύψετε σε όλες αυτές τις μικρές ακόλαστες απολαύσεις.
Αλλά τι θα τα κάνετε; Πού θα τα ξοδέψετε;
Τα χρήματα δεν μπορούν να σώσουν την απειροελάχιστη ψυχούλα σας.
Τώρα που σας τα είπα, τα μάθατε πια όλα αυτά.
Έτσι δεν είναι;
Για ποιό λόγο τότε θέλετε να ζήσετε ισχνοί και μαραμένοι μέχρι τα βαθιά σας γεράματα;
Για ποιό λόγο μαζεύετε χρήματα, αφού σας είναι τελείως άχρηστα;

Εν ολίγοις, γιατί δεν πάτε να πεθάνετε κάπου αλλού, αντί να προσπαθείτε με τις μοχθηρές σας “ηθικές στατιστικές” να πείσετε τους ανθρώπους να γίνουν το ίδιο στεγνοί και αγέλαστοι με εσάς;'' ...
ΚΟΙΝΟΠΟΙΉΣΤΕ..ΟΛΟΙ....

πηγη