Στα βαθειά και σκοτεινά νερά των νοτιοανατολικών ακτών της Άνδρου, «κοιμούνται» εδώ και 21 χρόνια εγκλωβισμένοι και αιώνια δεμένοι με την μοίρα τους, δυο ήρωες της Πολεμικής μας Αεροπορίας. Κρατώντας σφικτά τα πηδάλια του αεροπλάνου τους το ακολούθησαν στον υγρό του τάφο, εκεί στο Πεδίο Βολής Άνδρου, απέναντι από το Κόρθι μένοντας για πάντα μαζί του…
Είναι μια άγνωστη σελίδα από την ιστορία του νησιού μας και αφορά δυο παλληκάρια, τα οποία χάθηκαν κοντά στις ακτές του τόπου μας, υπερασπιζόμενοι το ελληνικό Αρχιπέλαγος. Μια ιστορία που ίχνη της βρήκαμε στα αρχεία της στρατιωτικής ιστορίας της χώρας μας και σκεφτήκαμε πως εμείς που ζούμε εδώ θα έπρεπε να τους αναφέρουμε σαν ένα οφειλόμενος φόρος τιμής που επιβάλλεται να τους αποδοθεί…
20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1998 – Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΜΕΡΑ
Πρόκειται για τους Σμηναγό Πέτρο Πολυχρονάκη (Κυβερνήτη) και Υποσμηναγό Γεώργιο Παπαθανασίου (Συγκυβερνήτη), των οποίων η τύχη, παρά τις έρευνες που έγιναν, εξακολουθούν να αγνοούνται…
To μοιραίο Phantom συμμετείχε σε σμήνος τεσσάρων μαχητικών του ιδίου τύπου, που πραγματοποιούσαν στην θαλάσσια περιοχή του πεδίου βολής Άνδρου άσκηση αναχαίτισης δύο Ελληνικών Mirage-2000, τα οποία έπαιζαν τον ρόλο του εισβολέα.
Γύρω στις 13:20 στην διάρκεια ελιγμών, στα πλαίσια εικονικής εμπλοκής με ένα από τα Mirage-2000, το Phantom βούτηξε στην θάλασσα, πράγμα που πιστοποιείται, όπως αναφέρουν πληροφορίες και από τις μαρτυρίες των πιλότων των άλλων μαχητικών που είδαν ξαφνικά έναν πίδακα νερού να πετάγεται από την θάλασσα!
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, οι δύο πιλότοι δεν πρόλαβαν να ενεργοποιήσουν το σύστημα αυτόματης εκτίναξης των καθισμάτων τους για να σωθούν και παρασύρθηκαν στον βυθό μαζί με το αεροσκάφος!
Ωστόσο, πολλά είναι τα αναπάντητα ερωτήματα για τους λόγους που οδήγησαν στην πτώση. Όπως εκτιμάται ο ελιγμός που οδήγησε στην πτώση δεν ήταν ούτε ακραίος, ούτε τέτοιος που να δοκιμαστούν τα όρια αντοχής του συγκεκριμένου αεροσκάφους. Επίσης, ο καιρός ήταν τέτοιος με θάλασσα ελαφρά τρικυμιώδη και ουρανός καθαρός, δηλαδή σαφής διάκριση της γραμμής του ορίζοντα, ώστε να μην υπάρχουν οι προϋποθέσεις για αποπροσανατολισμό του πιλότου.
Όμως γεγονός είναι ότι ο ελιγμός έγινε σε πολύ χαμηλό ύψος, πράγμα που εμπεριέχει τον κίνδυνο για συντριβή στην θάλασσα. Οι συγκεκριμένες εκπαιδευτικές εικονικές εμπλοκές και αερομαχίες γίνονται συνήθως στα 2.000 πόδια, περίπου 700 μέτρα, πάνω από την θάλασσα, αποστάσεις όμως που τείνουν να εκμηδενιστούν στην διάρκεια των ελιγμών και των βυθίσεων των αεροσκαφών.
ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΔΥΟ ΗΡΩΕΣ
Ο Σμηναγός Πέτρος Πολυχρονάκης,κυβερνήτης στα F-4E Phantom II, υπηρετούσε στην 338 Μοίρα της 117 Πτέρυγας Μάχης στην Ανδραβίδα. Γεννήθηκε στη Γρίβα Κιλκίς το 1966. Εισήλθε στη Σχολή Ικάρων το Σεπτέμβριο του 1986 (62ησειρά) και αποφοίτησε τον Ιούνιο του 1990 με το βαθμό του ανθυποσμηναγού. Εκπαιδεύτηκε στο Σμήνος Μετεκπαιδεύσεως F-4 της 117 Πτέρυγας Μάχης (Ανδραβίδα) και στη συνέχεια υπηρέτησε στην 338 Μοίρα της 117 ΠΜ ως χειριστής στα αεροσκάφη F-4E.
Ο Υποσμηναγός Γεώργιος Παπαθανασίου. Γεννήθηκε στο Αγρίνιο Αιτωλοακαρνανίας το 1973. Εισήλθε στην Σχολή Ικάρων τον Σεπτέμβριο του 1990 (66η σειρά) και αποφοίτησε τον Ιούλιο του 1994 με τον βαθμό του Ανθυποσμηναγού. Εκπαιδεύτηκε στο Σμήνος Μετεκπαιδεύσεως F-4 της 117 Πτέρυγας Μάχης (Ανδραβίδα) και τοποθετήθηκε στην 338 Μοίρα της 117 ΠΜ ως χειριστής στα αεροσκάφη F-4E.
Και οι δύο σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια διατεταγμένης πτήσεως, όταν το αεροσκάφος F-4E του οποίου ήταν κυβερνήτης και συγκυβερνήτης κατέπεσε στη θαλάσσια περιοχή νοτιοανατολικά της Άνδρου, στις 20 Αυγούστου 1998.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου