Δείτε το βίντεο
Oahu Jewish Ohana
30 Οκτωβρίου 2018 ·
Deb Zeleznik shares our community member @Ariel Ricker’s post following the Tree of Life Shabbat shooting.
UPDATE: I have added a second post that Ariel wrote a few hours after this one. It is in the comments below. Please read both.
Written by my favorite super-human friend Ariel who is the founder of Advocates Abroad, a legal agency in Greece which supports refugees. Please see comments for an opportunity to donate to her amazing organization. May she live in safety and love.
~These antisemitic attacks are constant and growing, with rarely a comment by media or my own circles, let alone any proactive help for safety.
Every time I post an article about Israel, regardless if I add or don't add comment, there's inevitably a barrage of furious messages and comments.
There's the inconvenient truth of my having worked and lived and studied in both Israel and Palestine, unlike most of these keyboard warriors. There's a reason why I never took a "pro" one side or another, there are only people. That sentence has been literally the first line in my "about" section for a decade.
So, why would I give my life to protect Israel, not America? Why do I love Israel?
Tldr:
Because I want to fucking survive the next genocide of Jews, which I can't be sure of in any other spot on this planet.
I want to live, malakes, I want to live!
-----
I will never not throw support to Israel. Where else will there be national policies truly intended and prepared to protect a Jew when the Nazis return?
From friends, to national policy, to supranational agencies: safety is likely an illusion.
1. Last year, a Red Cross official admitted, after a few drinks that they wouldn't have hidden Jews in WWII. I got the same response from a local that week, someone I previously had respected. Even now, even now, this can be said socially.
I support Israel because it'll protect me from state murder - and having to discover the true character of friends.
2. I recognise that I am working for the long term structuring of human rights in the EU. It'll cost me decades of sacrifice of financial, personal, security, happiness.
I recognise that by the time Nazism marches again, I would already be in Israel. I would run, never stopping to even once try to find safety in my own life work.
3. The Vatican has only institutionally taught Jews did not kill Christ since 1965. The Vatican waited twenty years after six million Jewish lives were violently ended from anti-Semites to issue a statement on the dog whistle of our genocide. Then the Vatican exonerated us for this crime a few years ago. Legally, a bit awkward. In 1998, the Pope acknowledged the failure of the Roman Catholic community to speak up against Nazism.
Let me save the Vatican some time in the future: spend the time and effort of such statements on making lunches for the survivors who are impoverished and go hungry too often. Make some fucking sandwiches now for the survivors. That is not only useful, but I'm pretty sure the Christian thing to do.
To have to write this is horrifying. But I'm doing it because I've seen or watched my friends, Facebook and not, in crises of morality.
All I can say now is this: Please don't tell a Jew that you wouldn't have hidden them, and please don't so quickly say you would have either.
---
On the point of Christians: a Polish goy woman was my first teacher of Shoah. During the war, with her husband, she snuck food in, and sometimes prisoners out of camps. I learned at six about true evil, violence from the bastian of humanity, and a Christian.
The ones who protected the hunted (anyone hated by Nazis) were often understated Christians who cited Christianity for their motivation.
How does this not enrage you, Christians? The very best of your faith has never been given its due. When Christ was most present in that genocide, he was in the basements with us Jews, feeding us, protecting us. These righteous gentiles should have their own state holidays, truly, at least the ones recognised by Yad Vashem.
The purity in the soul of Christ, the gentle humanity of his lessons compelling Christianity and its adherents to ever greater love, all the beauty of a faith of love, the best instincts driving him to self sacrifice - where is the love of Christ today?
It's buried under an ocean of martyr blood, in never told stories of hiding spots around Europe, it's in the Jewish kids born today, it's in every genuine church or individual refugee aid project.
Religion can be a violence. But it can be the greatest manifestations of the endless love in every human. I see this in my research of Shoah. I see here, and now. So spare the angry messages of why Christianity is number 1 and Joel Osteen is the Messiah.
---
There is no pro side or another, only people. Heroism and violence are not limited to certain nationalities or agencies. We are betrayed and saved by all and, paradoxically, can only trust our survival to everyone. But I am too afraid to give this trust.
So, we end at the start:
I support Israel because I want to live. I support Israel because I can't see reason to trust humanity still or yet.
And you do not trust me, if there's doubt that once I made it to eretz Israel, that I wouldn't (again) then focus my abilities to that crisis of human rights violations and constant death and fear. Life is life. Save it.
I'm not answering messages of challenge to this post for now.
Η ντεμπ železnik μοιράζεται το μέλος της κοινότητας μας @Ariel ρίκερ μετά το δέντρο της ζωής σαμπάτ γυρίσματα.
Ενημέρωση: έχω προσθέσει μια δεύτερη δημοσίευση που έγραψε η άριελ λίγες ώρες μετά από αυτό. Είναι στα σχόλια παρακάτω. Παρακαλώ διαβάστε και τα δύο.
Γραμμένο από την αγαπημένη μου σούπερ-Ανθρώπινη φίλη ariel που είναι ο ιδρυτής των υποστηρίζει στο εξωτερικό, μια νομική υπηρεσία στην Ελλάδα που στηρίζει τους πρόσφυγες. Παρακαλώ δείτε τα σχόλια για μια ευκαιρία να δωρεά στην καταπληκτική οργάνωση της. Είθε να ζήσει με ασφάλεια και αγάπη.
~ Αυτές οι αντισημιτικών επιθέσεις είναι συνεχείς και αυξάνονται, με σπάνια ένα σχόλιο από τα μέσα ενημέρωσης ή τους δικούς μου κύκλους, πόσο μάλλον κάθε προληπτική βοήθεια για την ασφάλεια.
Κάθε φορά που ποστάρω ένα άρθρο για το Ισραήλ, ανεξάρτητα αν προσθέσω ή δεν προσθέσω σχόλιο, υπάρχει αναπόφευκτα ένα μπαράζ έξαλλος μηνυμάτων και σχολίων.
Υπάρχει η άβολη αλήθεια του να έχω δουλέψει και να ζω και να σπούδασα τόσο στο Ισραήλ όσο και στην Παλαιστίνη, σε αντίθεση με τους περισσότερους από αυτούς τους πολεμιστές του πληκτρολογίου. Υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο ποτέ δεν πήρα μια "Pro" η μια πλευρά ή μια άλλη, υπάρχουν μόνο άνθρωποι. Αυτή η πρόταση ήταν κυριολεκτικά η πρώτη γραμμή στο τμήμα "περίπου" μου για μια δεκαετία.
Λοιπόν, γιατί να δώσω τη ζωή μου για να προστατεύσω το Ισραήλ, όχι την Αμερική; Γιατί αγαπώ το Ισραήλ;
Tldr:
Επειδή θέλω να επιβιώσω από την επόμενη γενοκτονία των Εβραίων, που δεν μπορώ να είμαι σίγουρος σε κανένα άλλο σημείο σε αυτόν τον πλανήτη.
Θέλω να ζήσω, μαλακες, θέλω να ζήσω!
-----
Ποτέ δεν θα ρίξω υποστήριξη στο Ισραήλ. Πού αλλού θα υπάρχουν εθνικές πολιτικές που πραγματικά προορίζονται και είναι έτοιμες να προστατεύσουν έναν εβραίο όταν οι ναζί επιστρέψουν;
Από τους φίλους, στην εθνική πολιτική, στους υπερεθνική οργανισμούς: η ασφάλεια είναι πιθανόν μια ψευδαίσθηση.
1. Πέρυσι, ένας ερυθρός σταυρός αξιωματούχος παραδέχτηκε, μετά από μερικά ποτά ότι δεν θα είχαν κρυμμένους Εβραίους στον Β ' Παγκόσμιο πόλεμο. Πήρα την ίδια απάντηση από ένα τοπικό εκείνη την εβδομάδα, κάποιος που προηγουμένως είχα σεβαστεί. Ακόμα και τώρα, ακόμα και τώρα, αυτό μπορεί να ειπωθεί κοινωνικά.
Υποστηρίζω το Ισραήλ γιατί θα με προστατεύσει από την κρατική δολοφονία - και θα πρέπει να ανακαλύψω τον πραγματικό χαρακτήρα των φίλων.
2. αναγνωρίζω ότι εργάζομαι για τη μακροπρόθεσμη διάρθρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην εε. Θα μου κοστίσει δεκαετίες θυσίας οικονομικής, προσωπικής, ασφάλειας, ευτυχίας.
Αναγνωρίζω ότι μέχρι να πορεύεται ξανά ο ναζισμού, θα ήμουν ήδη στο Ισραήλ. Θα τρέξω, δεν θα σταματήσω ούτε μια φορά να προσπαθήσω να βρω ασφάλεια στη δική μου δουλειά ζωής.
3. Το Βατικανό έχει μόνο θεσμική δίδαξε ότι οι Εβραίοι δεν σκότωσαν τον Χριστό από το 1965. Το Βατικανό περίμενε είκοσι χρόνια μετά από έξι εκατομμύρια εβραϊκές ζωές ήταν βίαια από τους αντι-Σημίτες για να εκδώσουν μια δήλωση σχετικά με το σφύριγμα του σκύλου της Γενοκτονίας μας. Τότε το Βατικανό μας απάλλαξε για αυτό το έγκλημα πριν από μερικά χρόνια. Νομικά, λίγο άβολο. Το 1998, ο Πάπας αναγνώρισε την αποτυχία της ρωμαϊκής κοινότητας να μιλήσει εναντίον του ναζισμού.
Επιτρέψτε μου να σώσω το Βατικανό κάποια στιγμή στο μέλλον: να περάσω το χρόνο και την προσπάθεια τέτοιων δηλώσεων για να κάνω γεύματα για τους επιζώντες που είναι φτωχή και να πεινάνε πολύ συχνά. Φτιάξε μερικά γαμημένα σάντουιτς τώρα για τους επιζώντες. Αυτό δεν είναι μόνο χρήσιμο, αλλά είμαι αρκετά σίγουρος για το χριστιανικό πράγμα που πρέπει να κάνω.
Για να το γράψω αυτό είναι τρομακτικό. Αλλά το κάνω γιατί έχω δει ή έχω δει τους φίλους μου, το facebook και όχι, σε κρίσεις ηθικής.
Το μόνο που μπορώ να πω τώρα είναι αυτό: Σε παρακαλώ μην πεις σε έναν εβραίο ότι δεν θα τα είχες κρύψει, και σε παρακαλώ μην πεις τόσο γρήγορα ότι θα το έκανες.
---
Στο σημείο των χριστιανών: μια πολωνική γκόι γυναίκα ήταν η πρώτη μου δασκάλα του shoah. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, με τον άντρα της, τρύπωσε στο φαγητό, και μερικές φορές αιχμάλωτοι έξω από στρατόπεδα. Έμαθα στις έξι για το πραγματικό κακό, τη βία από τον μπάστιαν της ανθρωπότητας, και έναν χριστιανό.
Αυτοί που προστάτευαν το κυνήγι (όποιος μισούσε τους ναζί) ήταν συχνά υποτιμημένη χριστιανοί που ανέφεραν τον χριστιανισμό για το κίνητρο τους.
Πώς αυτό δεν σας εξοργίζει, χριστιανοί; Το καλύτερο από την πίστη σου δεν έχει δοθεί ποτέ λόγω της. Όταν ο Χριστός ήταν πιο παρών σε αυτή τη Γενοκτονία, ήταν στα υπόγεια με εμάς τους Εβραίους, μας τάιζε, προστατεύοντας μας. Αυτοί οι δίκαιοι αλλόθρησκοι θα πρέπει να έχουν τις δικές τους κρατικές διακοπές, πραγματικά, τουλάχιστον αυτές που αναγνωρίζονται από τον γιαντ vashem.
Η αγνότητα στην ψυχή του Χριστού, η ευγενική ανθρωπότητα των μαθημάτων του συναρπαστικό τον χριστιανισμό και τους οπαδούς του σε όλο και μεγαλύτερη αγάπη, όλη την ομορφιά μιας πίστης αγάπης, τα καλύτερα ένστικτα που τον οδηγούν σε αυτοθυσία - που είναι η αγάπη του Χριστού σήμερα;
Είναι θαμμένο κάτω από έναν ωκεανό μάρτυρας αίματος, σε ποτέ δεν είπε ιστορίες για απόκρυψη σημείων σε όλη την Ευρώπη, είναι στα εβραϊκά παιδιά που γεννήθηκαν σήμερα, είναι σε κάθε γνήσια εκκλησία ή ατομικό έργο βοήθειας προσφύγων.
Η θρησκεία μπορεί να είναι μια βία. Αλλά μπορεί να είναι οι μεγαλύτερες εκδηλώσεις της ατελείωτη αγάπης σε κάθε άνθρωπο. Το βλέπω αυτό στην έρευνα μου για το ολοκαύτωμα. Βλέπω εδώ, και τώρα. Γι ' αυτό αφήστε τα θυμωμένα μηνύματα του γιατί ο χριστιανισμός είναι το νούμερο 1 και ο τζόελ όστιν είναι ο Μεσσίας.
---
Δεν υπάρχει επαγγελματική πλευρά ή άλλο, μόνο άνθρωποι. Ο ηρωισμός και η βία δεν περιορίζονται σε ορισμένες εθνικότητες ή οργανισμούς. Μας πρόδωσαν και μας έσωσαν όλους και, παραδόξως, μπορούμε να εμπιστευτούμε μόνο την επιβίωση μας σε όλους. Αλλά φοβάμαι πολύ να δώσω αυτή την εμπιστοσύνη.
Έτσι, θα τελειώσουμε στην αρχή:
Υποστηρίζω το Ισραήλ γιατί θέλω να ζήσω. Υποστηρίζω το Ισραήλ γιατί δεν μπορώ να δω λόγο για να εμπιστευτώ την ανθρωπότητα ακόμα ή ακόμα.
Και δεν με εμπιστεύεσαι, αν υπάρχει αμφιβολία ότι μόλις το έκανα για να ερέτζ το Ισραήλ, ότι δεν θα το έκανα (ξανά) τότε να εστιάσω τις ικανότητές μου σε αυτή την κρίση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συνεχή θάνατο και φόβο. Η ζωή είναι ζωή. Σώσε το.
Δεν απαντάω σε μηνύματα πρόκλησης σε αυτή τη δημοσίευση προς το παρόν.
Δές ...Ariel Ricker
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου