ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΙ… Για να τελειώνουμε με το θρασύτατο παραμύθι των ανθελλήνων περί απόσυρσης της μεραρχίας από τον Παπαδόπουλο!

Από απάντηση που είχε δώσει ο εξαίρετος συγγραφέας Μάνος Χατζιδάκης στον υβριστή της 21ης Απριλίου Φαήλο Κρανιδιώτη!
Για να τελειώνουμε με το θρασύτατο παραμύθι των ανθελλήνων περί απόσυρσης της μεραρχίας από τον Παπαδόπουλο!

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ “ΜΕΡΑΡΧΙΑ”...

Η αποστολή και η απόσυρσίς της
α) Η αποστολή της ΕΛΔΥΚ/Μ έγινε από τον Π. Γαρουφαλιά εν αγνοία του Γ. Παπανδρέου. Δεν επρόκειτο περί “Μεραρχίας” αλλά περί μίας δυνάμεως 7.328 ανδρών (μία Μεραρχία της εποχής απετελείτο από 12 – 13.000 άνδρες) που η αποστολή της υπονόμευσε το σχέδιο πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας για ανάπτυξι της Εθνικής Φρουράς σε δύναμι Σώματος Στρατού, αποτελούμενου σε «οροφή πολέμου» από 4 Κυπριακές Μεραρχίες ισχύος 55 – 60.000 ανδρών!

β) Δεν εξασφάλιζε κανένα στρατηγικό πλεονέκτημα στην Κύπρο διότι εστερείτο παντελώς αεροναυτικής καλύψεως. Όποιος έχει στοιχειώδεις στρατιωτικές γνώσεις γνωρίζει ότι μία νήσος δεν καλύπτεται αμυντικά από επίγειες δυνάμεις χωρίς αεροναυτική κάλυψι. Διότι τότε είναι καταδικασμένες σε αποκοπή με μοιραίο αποτέλεσμα τον αγώνα φθοράς και τον τελικό αφανισμό.

γ) Τα επεισόδια της Κοφίνου – Αγ. Θεοδώρων τον Νοέμβριο 1967, υπήρξαν μια “προβοκάτσια” για δημιουργία “τεχνητής κρίσεως” με αποκλειστικό σκοπό την ανατροπή της 21ης Απριλίου. Στήθηκαν από το “μέτωπο” Βασιλέως – Μακαρίου – Καραμανλή με την επίσκεψι Γρ. Σπαντιδάκη στην Λευκωσία στις 21 Οκτωβρίου 1967 και την αποστολή Μ. Αρναούτη στον Καραμανλή στις 30 Οκτωβρίου 1967:

δ) Ο τότε Αντιπρόεδρος και ΥΕΘΑ Γρ. Σπαντιδάκης -λειτουργώντας κατά μυστική εντολή του τότε Βασιλέως- στις 23 Ὀκτωβρίου 1967 έδωσε “έγκρισι” και στις 1 Νοεμβρίου 1967 εντολή για την επιχείρησι Κοφίνου -μέσῳ της Α’ ΜΕΟ (Μεικτή Επιτελική Ομάδα) του ΓΕΕΘΑ προς την ΑΣΔΑΚ- εν αγνοίᾳ του ΓΕΣ και της υπόλοιπης Κυβερνήσεως. Έτσι ο Γ. Γρίβας παραπλανήθηκε και συνέταξε το σχέδιο “Γρόνθος”.

ε) Κατά τα Πολεμικά Συμβούλια που ακολούθησαν, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος επί 10 ολόκληρες ημέρες -από 17 μέχρι 26 Νοεμβρίου 1967- παρέμεινε ανένδοτος στην απόρριψι του “τελεσιγράφου” συγρουόμενος επί 6 ημέρες με τον Βασιλέα. Και στις 19 Νοεμβρίου διεκήρυξε: «Εις περίπτωσιν πολέμου σεις Μεγαλειότατε, σύμφωνα με το Σύνταγμα, θα τεθεῖτε Αρχιστράτηγος των Ενόπλων Δυνάμεων».

στ) Αντιθέτως ο τότε Βασιλεύς στις 20 Νοεμβρίου και ο Μακάριος στις 22 Νοεμβρίου ζήτησαν αποδοχή του “τελεσιγράφου”. Και τόσο στον πρέσβυ Τάλμποτ (21 Νοεμβρίου) όσο και στον Σάϋρους Βανς (23 Νοεμβρίου) δήλωσε ότι «δεν θα έριχνε τον πρώτο πυροβολισμό ακόμη και σε περίπτωσι τουρκικής εισβολῆς!»

Στις 26 Νοεμβρίου η βασιλική στρατιωτική ηγεσία δήλωσε αδυναμία και κίνδυνο «νέου 1897». Την απόφασι ανακλήσεως της ΕΛΔΥΚ/Μ έλαβε τελικά αποκλειστικά και “εκβιαστικά” ο Βασιλεύς, προκειμένου να μη καταληφθούν νήσοι του Ανατολικού Αιγαίου και η Τουρκία να επιβάλη τους όρους της στο Κυπριακό. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν ο μόνος που απαίτησε να παραμείνουν μυστικά στην Κύπρο όλοι οι αξιωματικοί της ΕΛΔΥΚ/Μ, το βαρύ υλικό της, πλην αρμάτων, και πυρομαχικά και εφόδια για αγώνα 20 ημερών.

Την “απογύμνωσε” ή την κατέστησε πάνοπλη;

Καθ’ όλη την διάρκεια της πρωθυπουργίας του (1968 – 1973), ο Γεώργιος Παπαδόπουλος μόχθησε για την αυτόνομη γεωστρατηγική κάλυψι του “ενιαίου Ελλαδοκυπριακού χώρου”.
Ο πρωτοφανής εξοπλισμός των Ε.Δ. εξ εθνικών πόρων, υπήρξε ο μεγαλύτερος που έγινε στην νεωτέρα Ιστορία μας. Αποτέλεσμά του υπήρξε: α) Η αριθμητική ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων με την Τουρκία από 4 προς 10, σε 7 προς 10! β) Η επίτευξις ισορροπίας χερσαίων δυνάμεων! γ) Η πλήρης ποιοτική αεροναυτική υπεροπλία της Ελλάδος σε Αιγαίο και Κύπρο! Ο Παπαδόπουλος λοιπόν είχε φροντίσει για την κυριαρχία της Ελλάδος σε όλα τα μέτωπα. Και συγκεκριμένα:
Έβρος: Το 1967 η Ελλάς διέθετε μόνο 3 Επιλαρχίες Μέσων Αρμάτων έναντι 10 τουρκικών! Το 1973 διέθετε πλέον 9 Ἐπιλαρχίες Μέσων Αρμάτων (με δυνατότητα ενισχύσεως με ακόμη 4 από την Κεντρική Μακεδονία) έναντι 14 τουρκικῶν. Διέθετε επιπλέον το συγκριτικό πλεονέκτημα των συγχρόνων αρμάτων ΑΜΧ – 30, έναντι των πεπαλαιωμένων τουρκικών.

Βόρεια Σύνορα: Το 1967 ήσαν εκτεθειμένα σε επίθεσι της Βουλγαρίας καί κίνδυνο παράλληλης επιθέσεως από το αριστερό μέτωπο του Έβρου, σε περίπτωσι συρράξεως με την Τουρκία. Το 1973 η πλήρης ανακατασκευή των Οχυρών Μακεδονίας – Θράκης εκμηδένισε τον κίνδυνο “πλευροκοπήσεως” των δυνάμεων μας.

Αιγαίο: Το 1967 η Ελλάς δεν διέθετε καμμία αεροναυτική ισορροπία έναντι των Τούρκων. Το 1973 και έπειτα, διέθετε συντριπτική ποιοτική αεροναυτική υπεροπλία έναντι των Τούρκων: Η Ελλάς είχε την δυνατότητα πλήρους κυριαρχίας σε αέρα και θάλασσα εντός 48 ή 72 ωρών!… Το 1967 οι νήσοι του Ανατολικού Αιγαίου διέθεταν μερικά τμήματα Χωροφυλακής και ΤΕΑ με υποτυπώδη οπλισμό. Το 1973 πλέον, διέθεταν Τακτικά Συγκροτήματα με Άρματα Μάχης, Πυροβολικό και Αντιαρματικά μέσα, καθώς και Επάκτιες Οχυρώσεις με οπλισμένο σκυρόδεμα!…

Κύπρος: Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν ο μόνος που κατανόησε ότι το “κλειδί” για την άμυνα της Κύπρου ήταν η αεροναυτική κυριαρχία επί της νήσου! Το Σ.Α.Κ. “Ἀφροδίτη 1973” προέβλεπε για πρώτη φορά την αποστολή αεροναυτικών δυνάμεων στην Κύπρο:

– Ένα Υποβρύχιο τύπου 209 και δύο Πυραυλάκατοι θα έπλητταν από θαλάσσης τον τουρκικό αποβατικό στόλο.

– Μια μοίρα F4E Phantom II εφορμούσα από την Κρήτη, θα τον έπληττε από αέρος.
Συνεπῶς, τουρκική αποβατική ενέργεια θα ήταν εκ προοιμίου καταδικασμένη, πριν καν προσεγγίσει τις ακτές της Κύπρου! Παράλληλα η Ε.Φ. θα εξουδετέρωνε όλους τους τουρκικούς “θύλακες” της νήσου. Και η ΕΛΔΥΚ θα διετηρείτο ως εφεδρεία με αποστολή επίθεσι για εξάλειψι “προγεφυρώματος” στην απίθανη περίπτωσι που οι Τουρκοι έφταναν στην ακτή!

Χάρις στον Γεώργιο Παπαδόπουλο, η Ελλάς διέθετε τον Ιούλιο του 1974 όλες τις προϋποθέσεις για: α) Να συντρίψη τον “ΑΤΤΙΛΑ” καί να κηρύξη την Ένωσι της Κύπρου με την Ελλάδα! β) Να αντιμετωπίση μία ευρύτερη Ελληνοτουρκική σύρραξι με επιτυχία!

γ) Να πάρη την “ρεβάνς” για την Μικρασιατική καταστροφή!
Συνεπώς, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος όχι απλώς δεν… «απογύμνωσε αμυντικά της Κύπρο», αλλά αντιθέτως την κατέστησε πάνοπλη για πρώτη φορά, όπως και ολόκληρη την Ελλάδα!
Αυτοί που τον διαδέχθηκαν στην εξουσία δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να εκμεταλλευτούν αυτό το ασύγκριτο πλεονέκτημα που ο Γ. Παπαδόπουλος κληροδότησε στο Έθνος.
1968 – 1973: Η τελευταία ευκαιρία

Στην πραγματικότητα, η περίοδος του Γ. Παπαδοπούλου, υπήρξε η τελευταία ευκαιρία για το Κυπριακό:

α) Τα “ΟΧΙ” του Γ. Παπαδοπούλου σε οποιαδήποτε ιδέα “Ομοσπονδίας – Διχοτομήσεως” της Κύπρου υπήρξαν επανειλημμένα και στους Τούρκους και στους Βρεταννούς και στους Αμερικανούς: Στις 23 Σεπτεμβρίου 1971 απέρριψε οποιαδήποτε ιδέα “ομοσπονδίας” στον Βρεταννό υπουργό Εξωτερικών Μπρίμλο. Στις 21 Δεκεμβρίου 1971 απέρριψε και πάλι πρότασι “ομοσπονδίας” του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας Ισμέτ Ινονού. Τον Απρίλιο του 1973 απέρριψε πρότασι “διπλής ενώσεως – διχοτομήσεως” των ΗΠΑ.

β) To 1973 η λύσις του Κυπριακού είχε σχεδόν επιτευχθή: Η πολιτική του Ενδοκυπριακού (1968 – 1971) και αργότερα Ενισχυμένου Ενδοκυπριακού Διαλόγου (1972 – 1973) απέδωσε: Οι Τούρκοι παραιτήθηκαν απ᾽ όλα τα “συγκυριαρχικά” δικαιώματα των Συνθηκών Ζυρίχης – Λονδίνου. Το εθνικό ζήτημα έβαινε προς την λύσι του με ένα νέο Σύνταγμα που οικοδομούσε μία αδιαίρετη “Ελλάδα του Νότου”, χωρίς “θύλακες”, χωρίς “πράσινη γραμμή”, χωρίς δικαιώματα τουρκικού “βέτο” καί “μονομερούς επεμβάσεως”. Και με ανοικτή την θύρα για την μελλοντική Ένωσι με την Ελλάδα.

γ) Η ανατροπή του Γ. Παπαδοπούλου και της πολιτικής του υπήρξε η απαρχή του δράματος και της προδοσίας της Κύπρου. Διότι χωρίς αυτήν:

* Το “πραξικόπημα” κατά του Μακαρίου δεν θα είχε γίνη ποτέ.

* Η Τουρκία δεν θα αποτολμούσε ποτέ την εισβολή. Αλλά και αν την αποτολμούσε, η αεροναυτική υπεροπλία της Ελλάδος και η πιστή εφαρμογή του Σ.Α.Κ. “ΑΦΡΟΔΙΤΗ ᾽73” θα την είχαν συντρίψει.
Μια περίπου 10ετία αργότερα, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος θα ανέφερε σε Μήνυμά του:

«Μέχρι του Νοεμβρίου του 1973 πάντως, οπότε έπαψα να κυβερνώ, η Κύπρος ήτο κυρίαρχος και αδιαίρετος. Οι Τούρκοι έθεσαν πόδα εις αυτήν τον Ιούλιον του 1974 -οπότε κατέλαβον το 4% του εδάφους της νήσου- και μόνον τον Αύγουστο του 1974, πρωθυπουργούντος του Κ. Καραμανλή έγιναν κύριοι του 37%».
Αυτό και μόνον, τα λέει όλα!…

Όλα όσα πολύ συνοπτικά εξέθεσα ανωτέρω, αποδεικνύονται με αδιάσειστα στοιχεία, πηγές, μαρτυρίες, απόρρητα έγγραφα, μαρτυρίες και πρακτικά Πολεμικών Συμβουλίων, στο δίτομο έργο μου «Ανοίγουμε τον Φάκελο της Κύπρου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ.