Αόρατη και Άφωνη η Βιομηχανία της Περιφέρειας

Αόρατη και Άφωνη η Βιομηχανία της Περιφέρειας,

χωρίς όνομα, χωρίς ταυτότητα, 1 ψήφος στην Ελληνική Παραγωγή και με κατακερματισμό της εκπροσώπησης....

Χάνεται η φωνή και το όνομα της Β. Ελλάδας από τα κέντρα λήψεως αποφάσεων. 

Από χρόνια πολλά έγινε αόρατη η βιομηχανία. Συρρικνώθηκε κατά 65%. Όλοι συμφωνούν σε αυτό, είναι επίσημο, στατιστικά και κοινωνικά επιβεβαιωμένο. Ορισμένοι το αποσιωπούν.

Επιβεβαιώνεται με συνεχή δημοσιεύματα η Εμφύλια Διαμάχη στους Βιομηχάνους. Καταπέλτης από μεγάλα ΜΜΕ. Κατακερματισμός της βιομηχανικής εκπροσώπησης χωρίς αντίκρυσμα. Γίνονται όλες οι βιομηχανίες μαζί μόνο 1 ψήφος στην Ελληνική Παραγωγή στην Αθήνα (παρακλάδι και think tank του ΣΕΒ).

Πως να υπηρετηθεί η ενότητα, όταν οι προσωπικές πολιτικές αντιστρατεύονται τις μονάδες παραγωγής, όταν τα κύρια θέματα δεν προβάλλονται, όπως οι μετεγκαταστάσεις- λουκέτα όλων των μονάδων παραγωγής, η παράνομη χωροταξική ερήμωση της μισής δυτικής Θεσσαλονίκης, η αποβιομηχάνιση του 65%, η χαμένη ταυτότητα, η μία ψήφος. Μετά προβάλλεται ο μικρομεγαλισμός, όπως αναφέρουν τα ΜΜΕ !!

             Πλήρης κοινωνικός εταίρος από το ~1992

Ο Σββε είχε επί πολλές δεκαετίες (από το 1992- 94 περ.) την θέση του πλήρους κοινωνικού εταίρου, με θέσεις εκτός των τυπικών συμμετοχών σε όλα τα Υπουργεία, ακόμη και με πλήρη συμμετοχή στις επιτροπές των αναπτυξιακών νόμων, στα συμβούλια επενδύσεων, σχεδόν παντού. Δυστυχώς, με τις τακτικές που ακολουθήθηκαν στο παρελθόν, αυτές οι θέσεις στα κέντρα εξουσίας χάθηκαν και εξαιρέθηκε σταδιακά ο Σββε από παντού. Φυσικά όλοι το γνωρίζουν για πολλά χρόνια. Είναι απορίας άξιο, γιατί δεν αναφέρεται, γιατί δεν διορθώθηκε, γιατί διεγράφη. Τώρα γίνονται αναφορές ... για αναβάθμιση, για συνομιλητές σε μια μόνο βαθμίδα το υπουργείο Εργασίας ... για τις εργατικές διαπραγματεύσεις. Θαρρείς και αυτό είναι το μείζον πρόβλημα. Παλαιότερα οι διαπραγματεύσεις για τις συμβάσεις εργασίας γινόταν στη Θεσσαλονίκη.

Χάνεται το όνομα ταυτότητα

Εγκαίρως τονίσαμε την βάσιμη πρόταση να μην χαθεί το όνομα της Β. Ελλάδος από τον Σββε. Υπάρχουν ιδιαιτερότητες και συγκρουόμενα γεωγραφικά συμφέροντα. Τα κονδύλια κατευθύνονται στην Αττική.

               Κατακερματισμός και 1 ψήφος στην Αθήνα

Δυστυχώς, έγινε όλη η βιομηχανία της Β. Ελλάδος μια (1) ψήφος στην Αθήνα στην Ελληνική Παραγωγή (παρακλάδι του ΣΕΒ και think tank του ΣΕΒ), ενώ έχει 300- 400 βιομηχανίες μέλη, ~10%.

Από το 2005 το Νέο Ρεύμα Νέο Όραμα και πάνω από 100 επιχειρήσεις και με επίσημη έρευνα, το 70-80% των μελών του Σββε είχαν δημόσια αντιταχθεί στην μετατροπή του σε 1 ψήφο στην Αθήνα. Πράγματι είχε αποτέλεσμα τότε η πρόταση, γιατί δεν έγινε μέλος μίας ψήφου στο ΣΕΒ, παρά την δημόσια θέση του Προεδρείου τότε. Το είχε προτείνει το προεδρείο του Σββε τότε επίσημα, είναι δημοσιευμένο στις εφημερίδες. Είχε ο Σββε για χρόνια θέσεις αντιπροέδρων στο ΣΕΒ. Καλό πράγμα η συνεργασία. Υπάρχουν 4.000 μονάδες στο κέντρο, 400 στη βόρεια Ελλάδα, η αναλογία είναι 10- 12 %, όχι 1 ψήφος. 

Είμαστε οι πρώτοι και μόνοι που δημόσια προτείναμε την συνομοσπονδία, όχι ο Σββε, όπως όψιμα διατείνεται σήμερα. Υπήρξε έντονη και δημόσια αντίδραση από το ΝΡ-ΝΟ. Είναι πολλά τα δημοσιεύματα. Ο αφορισμός ότι επί 40 χρόνια δεν έγινε μέλος στο ΣΕΒ δεν είναι ακριβής, αφού το Προεδρείο το είχε προτείνει και μόνο από την αντίδραση των μελών δεν προχώρησε - βλέπε αποδελτιώσεις!

Ο νυν ενέγραψε τον Σββε ως μια (1) ψήφο στην Ελληνική Παραγωγή, που είναι παρακλάδι και think tank του ΣΕΒ. Δεν έγινε μία (1) ψήφος στον κεντρικό σύνδεσμο ΣΕΒ. Μετά παριστάνουμε τους μικρομεγάλους.

Από το 2009 ο Σββε έχει απολέσει τον βιομηχανικό του χαρακτήρα, με την συμμετοχή μελών από άλλους κλάδους των υπηρεσιών - εξαιρετικών κατά τα άλλα, με ενάντιες δεκάδες αντεγκλήσεις, διαμαρτυρίες και δημοσιεύματα. Δεν είναι κάτι νέο, ούτε μόνο ο ΣΕΒ τον έχασε!

                                      Αποτέλεσμα

Εκτιμούμε ότι δεν βοηθάει να γίνει η παραγωγή της χώρας ... πολιτικό αντικείμενο.

Πολλοί όχι μόνο τον εγκαταλείπουν, αλλά συσπειρώνονται με άλλη ατζέντα.

Να μην αγγίξουμε τις προσωπικές παροχές. Αντί να υπάρχει συνοχή, δημιουργείται διχόνοια.

Αντί ανάπτυξη και επενδύσεις τονίζονται οι προσωπικές πολιτικές.

Η δημόσια κριτική ... είναι καταπέλτης! Η γεμάτη ανακρίβειες δημόσια παρουσίαση άσκησης θάρρους χωρίς αντίκρυσμα, επιβεβαιώνει τα κενά.